علم و کاربرد پمپ خود پرایمینگ

پمپ خود پرایمینگ یک قطعه مهم و همه کاره از تجهیزات در مکانیک سیالات است که برای غلبه بر محدودیت اساسی پمپ های گریز از مرکز استاندارد طراحی شده است: ناتوانی در پمپاژ هوا. در کاربردهایی که پمپ در بالای منبع مایع قرار دارد (الف بالابر مکش شرایط)، یک پمپ گریز از مرکز معمولی نیاز به پر کردن دستی یا "پرایمینگ" با مایع دارد تا خلاء لازم برای کار ایجاد شود. پمپ خود پرایمینگ این نیاز دست و پا گیر را از طریق ویژگی های طراحی مبتکرانه حذف می کند و آن را به ابزاری ضروری در بسیاری از بخش های صنعتی و شهری تبدیل می کند.

1. اصل کار: مکانیسم پرایمینگ خودکار

مشخصه تعیین کننده a پمپ خود پرایمینگ توانایی آن در تخلیه خودکار هوا یا گاز از خط مکش و محفظه پمپ است که به فشار اتمسفر اجازه می دهد تا مایع را به سمت لوله مکش و به داخل پروانه فشار دهد. این فرآیند معمولاً در دو مرحله مجزا رخ می دهد:

الف. حالت پرایمینگ (تخلیه هوا)

1. حفظ: محفظه پمپ با یک مخزن یا محفظه جداسازی طراحی شده است که حجم ثابتی از مایع (معمولاً از دوره قبلی) را حتی زمانی که پمپ خاموش است، حفظ می کند.

2. مخلوط هوا و مایع: هنگامی که پمپ شروع به کار می کند، پروانه شروع به چرخش می کند و مخلوطی از هوا (از خط مکش) و مایع باقی مانده از مخزن به پره های پروانه می کشد.

3. جدایی: نیروی گریز از مرکز تولید شده توسط پروانه این مخلوط را تسریع می کند. همانطور که مخلوط از پروانه خارج می شود و وارد محفظه تخلیه با شکل خاص (ولوت) می شود، اختلاف چگالی بین هوا و مایع باعث جدا شدن آنها می شود. مایع متراکم‌تر به داخل مخزن فرو می‌رود، در حالی که هوا/گاز سبک‌تر از طریق درگاه تخلیه خارج می‌شود.

4. گردش مجدد و خلاء: مایع بدون هوا به چشم پروانه باز می گردد تا با هوای ورودی بیشتری مخلوط شود و یک حلقه پیوسته ایجاد کند. این فرآیند چرخش به تدریج تمام هوا را از خط مکش تخلیه می کند و خلاء ایجاد می کند.

5. راه اندازی لیفت: هنگامی که خط مکش به طور کامل از هوا خارج شد و خلاء کافی ایجاد شد، فشار اتمسفر مایع فرآیند را به سمت خط مکش و داخل پمپ وادار می کند.

ب. حالت پمپاژ (عملکرد عادی)

هنگامی که پمپ به طور کامل با مایع پر می شود، به فاز عملیاتی عادی خود منتقل می شود و اساساً به عنوان یک پمپ گریز از مرکز استاندارد عمل می کند و به طور موثر مایع را انتقال می دهد. مایع باقی مانده و محفظه جداسازی در جای خود باقی می مانند و برای راه اندازی بعدی آماده هستند.

2. ویژگی ها و انواع طراحی کلیدی

در حالی که اصل اصلی ثابت می ماند، قابلیت های خود پرایمینگ در معماری های مختلف پمپ ادغام می شوند:

• پمپ های گریز از مرکز خود پراینگ: اینها رایج ترین نوع هستند. آنها با مخزن داخلی بزرگ و طراحی ولوت/دیفیوزر مشخص می شوند که جداسازی هوا از مایع را تسهیل می کند. آنها برای جابجایی مواد جامد و دوغاب متوسط ​​عالی هستند.

• پمپ های جابجایی مثبت (به عنوان مثال، دیافراگم، پیستون، پریستالتیک): بسیاری از پمپ‌های جابجایی مثبت به دلیل فاصله‌های داخلی محکم و اصل عملکردی که دارند، ذاتاً به طور ذاتی خود پر می‌شوند، که به آن‌ها اجازه می‌دهد به طور موثر آب بندی و خلاء ایجاد کنند حتی در هنگام جابجایی هوا. آنها اغلب برای مایعات بسیار چسبناک یا دوز دقیق ترجیح داده می شوند.

3. مزایا و معایب

انتخاب یک پمپ خود پرایمینگ مستلزم سنجیدن مزایای عملکردی آن در برابر برخی معاوضه های عملکردی است: